Athene - die controleurs zijn gemene #Reisblog8

Bij de Akropolis!

In Athene komen was nogal een dingetje. Ik vertrok dus vanaf Skopje, waar de trein om ongeveer vier uur ’s nachts zou aankomen en om kwart voor vijf zou vertrekken. Ik had m’n tas de avond van te voren ingepakt zodat ik stilletjes kon vertrekken en zat dus ook mooi op tijd op het station. Om vijf uur was de trein er nog niet, om zes uur ook niet en rond zeven uur kwam ie dan eindelijk binnen rijden. Hoera, we konden toch wel naar Thessaloniki komen! Bij een stadje vlak voor de grens moesten we van de trein naar een bus toe, die het laatste stuk trein verving. Allemaal controles bij de grens later waren we dan toch in Griekenland. Nu was het niet meer zo ver naar Thessaloniki en vanaf daar zou ik dan de trein nemen naar Athene.

Door alle vertraging had ik helaas de trein van kwart voor één net, maar dan ook echt net, gemist, dus moest ik die van drie uur nemen. Meer wachten op een station, yay! Gelukkig verliep de rest van de reis naar Athene spoedig, maar toen ik er aankwam zag ik het allemaal even niet meer zitten. In alle drukte was ik vergeten een hostel te boeken, was ik ontzettend moe en gewoon even een beetje verdrietig. Dat hoort er ook bij geloof ik. Alle hostel waren het gewoon net niet en die die beter leken waren weer een stuk duurder, dus uiteindelijk heb ik er maar gewoon eentje gekozen met een top locatie die niet al te duur was. Een metro ritje later en ik sta rond acht uur (Griekse tijd) dan eindelijk voor m’n hostel. Tijd om te slapen, want ik ben helemaal gesloopt.

Die ochtend (15 september) word ik al mooi op tijd wakker gemaakt door drie van mijn kamergenootjes die om half acht besluiten hun tassen in te gaan pakken onder het genot van een muziekje, top meiden, real hostel mentality, niet dus. Ook al was ik wel wat extra geprikkeld door m’n nog niet ingehaalde slaaptekort. Maar goed, vroeg wakker betekend ook vroeg er op uit.

Echt een plan heb ik niet, ook al klinkt ergens ontbijten niet verkeerd. Tegenover mijn hostel is een straatje waar allemaal restaurantjes zitten, een goede plek om te beginnen met zoeken, lijkt mij. Ik zit in het hartje van oud Athene, dus na wat gegeten te hebben raak ik opgeslokt in allemaal marktjes en winkeltjes waar ik gewoon even lekker rond slenter tot ik op ‘Ancient Agora’ stuit. Een van de oudheden in Athene, waar je als student gratis naar binnen mag. Zoals jullie allemaal volgens mij wel weten ben ik geen student meer, maar ik had nog wel mijn studentenkaart. Dat was het proberen waard, niet? En ja hoor, ze laten me gewoon naar binnen, gratis! Athene is duur genoeg dus niet hoeven te betalen voor dit soort dingen is een mini geluksmomentje.

 Daar heb ik redelijk lang rondgeslenterd, een beetje door het museum, kijken naar een soort van musical achtige voorstelling over de Griekse goden, vergezeld worden door een vlindertje. Totdat het tijd was voor lunch. Lunch wou ik graag ergens anders doen en dus ging ik met de metro naar het nationaal museum en heb ik daar in de buurt genoten van tosti’s. Terwijl ik zat te eten kwam er in één keer een model met haar crew een photoshoot doen. Best grappig om te zien hoe dat van dichtbij gaat. Ook vroegen ze of de model misschien bij mij aan tafel mocht zitten voor een paar foto’s, dus wie weet ben ik binnenkort te zien in vogue!

Na lunch ben ik door gegaan naar de Akropolis. Ook daar heb ik mezelf weer gratis naar binnen geloodst, hoera! Bij de Akropolis is het druk en ja, die hoge gebouwen zijn indrukwekkend, maar waar ik veel meer van geniet is het uitzicht. Het uitzicht vanaf daar boven is geweldig, het is eigenlijk een soort van 360 graden uitzicht, omdat je kan rondlopen. Heerlijk, daar kan ik mezelf wel even vermaken. In de buurt van de Akropolis is een soort hoge rots, die ook een goed uitzicht moet hebben en dus is dat mijn volgende stop. De rots is ontzettend glad en wanneer ik eindelijk zit glijdt er een meisje uit. Gelukkig mankeert d’r niks, maar het is wel oppassen daar! Na de berg loop ik langzaam terug naar het hostel, want daar is een rooftop bar en ik wil graag genieten van de zonsondergang.

Met m’n boek plof ik neer. Al snel komt er iemand naast me zitten. Echt enorme toeval, maar het is het meisje dat uitgleed op de rots! Ik had haar toen gevraagd of het wel ging, dus ze herkende mij ook! Al snel raken we aan de klets en vraagt ze of ik ook plannen heb voor die avond. Die heb ik nog niet. Ze vraagt me mee naar het openlucht theater hier in Athene waar de film ‘murder on the orient express’ draait. Het openlucht theater is super tof, de stoelen zijn comfortabel, we krijgen een dekentje en de nacho’s/popcorn zijn er erg lekker. Het is een zeer geslaagde avond, maar na de film is het voor ons allebei tijd voor bed.

De volgende morgen besluit ik om het rustig aan te doen die dag. Het is maandag 16 september en dinsdag is het tijd om naar Bali te vliegen, een relax dagje is dus wel nodig. Athene heeft een nationale tuin die gewoon vrij toegankelijk is waar ik de middag ga spenderen. Ik neem m’n boek mee en zoek, na even in de tuin rond te hebben gelopen, een plekje om mijn boek uit te lezen. Wanneer ik mijn boek uit heb is het nog redelijk vroeg in de middag en daarom ga ik naar Zeus tempel, die niet te ver weg moet zijn. Daar loop ik even rond, maar ben ik al snel aan het videobellen met het thuisfront. Best grappig, even wat toeristische dingetjes laten zien aan m’n ouders. Zelfs opa komt even in beeld!

Na het telefoontje is het tijd om een plekje voor het avondeten te zoeken. Ik loop op m’n gemakje door Athene, maak hier en daar een foto en geniet van m’n laatste dagje echt in Europa. Na het avondeten slenter ik terug naar m’n hostel, waar ik mijn tas in pak en gewoon nog even chill, want de volgende morgen is het vroeg opstaan om naar het vliegveld van Athene te gaan.

Het is best wel een lange metro rit en wanneer ik er eindelijk ben, valt er een soort opluchting over me heen. Totdat er bij de controle van metrokaartjes blijkt dat ik het verkeerde kaartje heb gekocht en ik een boete van 42 euro moet betalen. Lekker dan, stomme Atheense controle. Wanneer ik vraag of ik niet alsnog de goede ticket kan kopen, omdat ik het niet wist, wordt ik raar aangekeken. 

De moet zakt me haast in de schoenen, dus zo moet de reis naar Azië beginnen? Serieus? Komt dat wel goed? Een kort belletje met mam en ik heb er weer vertrouwen in, het is maar een boete en er staan grotere avonturen op de planning dan mijn eerste boete betalen. Herladen loop ik het vliegveld binnen. Op zoek naar de check in balie, het is tijd om Europa te verlaten en m’n paspoort te vullen met stempels.