Skopje - helemaal in m'n nopje(s) #Reisblog7

In m'n nopjes met het uitzicht vanaf 't kruis

De trein naar Skopje (die vertrok om 18.45 ofzo) is niet anders te beschrijven als een avontuur op
zich. In eerste instantie zouden we met zes mensen een couchette delen (een coupé waarvan de banken omgetoverd kunnen worden tot bedden), maar aangezien er meer dan genoeg leeg waren verhuisden de twee dokters naar een andere. Toen waren er nog vier. Ik deelde de couchette met een Brits koppel en een meisje uit Slovenië. We hebben het over van alles gehad, banen, studies, reizen, familie, de Joegoslavische oorlog, bestemmingen en nog veel meer. Uiteindelijk was het dus best knus en gezellig.

Rond half negen gingen we de bedden klaar maken. Teja (het meisje uit Slovenië) en ik besloten dat we wel graag in de bovenste bedden wouden slapen, iets met het één keer in je leven gedaan hebben. Bij je bed zitten dan een soort gespen die je dicht moet doen, zodat je er niet uitvalt. De Britse gast maakte nog de opmerking: "Finally, silence after putting the kids to bed." Wat ik erg grappig vond, in zo'n gekke treinreis bouw je snel een band op waarbij dit soort grapjes gewoon kunnen.

Ik was de enige die naar Skopje moest (waar we rond 4.25 aan zouden komen), maar aangezien ik niet wist of je gewekt zou worden had ik maar een wekker gezet. Tot mijn verbazing had ik beter geslapen dan verwacht toen we allemaal werden wakker gemaakt voor de eerste paspoort controle. Het was tot mijn verbazing echter al vier uur geweest, dus we hadden vertraging. Servië en Macedonië maken geen deel uit van de Europese Unie en hebben redelijk strenge grenzen. Je krijgt zelfs eens stempel in je paspoort! In Macedonië zouden we weer gecontroleerd worden, dus bleven we gezellig eventjes wakker. Na de grens in Macedonië was het ongeveer nog een uur en daarom was het tijd voor een nieuwe wekker. Die wekker was blijkbaar niet nodig geweest, want de conducteur man kwam langs om me wakker te maken vlak voordat mijn wekker ging. Inmiddels was het bijna zes uur. Om ongeveer twintig over zes waren we dan eindelijk in Skopje, nu m'n hostel nog vinden.

Van te voren had ik contact gehad met het hostel en ik kon gewoon binnen lopen midden in de nacht en in bed duiken, ook al had ik niet die nacht al geboekt (ik hoefde hem ook niet bij te betalen). Het probleem was alleen dat ik was vergeten de kaart te downloaden en dus eerst helemaal de verkeerde kant op was gelopen, voordat ik een vroege vogel tegen kwam die me een stukje op weg hielp en later een open WiFi punt, yay!

Tegen kwart voor zeven kwam ik dan toch aan in het hostel, kreeg ik het WiFi wachtwoord en mijn bed toegewezen en heb ik heerlijk nog even drie uurtjes geslapen, nadat ik mam op de hoogte had gebracht van mijn locatie (ze was bezorgd want ze had al vanaf drie uur die middag niks van me gehoord, tja ik had nergens wifi).

Aangezien ik maar twee volle dagen had in Skopje, wou ik die dag wel wat doen en niet alleen maar moe in bed liggen. Ik raak 's ochtends aan de praat met mijn (op dat moment) enige kamergenootje, Lucy, uit Londen. Aangezien we allebei nog niks van de stad hebben gezien besluiten we samen op onderzoek uit te gaan. Vanaf het hostel is het niet te ver lopen naar de binnenstad, dus gaan we te voet. Onderweg komen we een brug tegen met allemaal standbeelden erop. Alle standbeelden hebben iets te maken met een vorm van creatieve uiting. Dichters, zangers, schilders enzovoort. Ik stel me voor dat standbeelden 's nachts tot leven komen en hoe deze dan zouden zingen/schrijven/schilderen over alle mensen die ze die dag voorbij hebben zien komen, best een leuke gedachte nietwaar?

We beginnen met het oude deel van Skopje, wat bestaat uit allemaal kleine straatjes, moskee's, een 'bazaar' (een soort markt) en genoeg restaurantjes. We struinen er lekker rond en het is best grappig want je kan de invloeden van Albanië en Turkije zien (nadat iemand onze aandacht er op richt). We lopen tegen een restaurantje aan die erg lekker ruikt en dus ploffen we er neer voor lunch. Het eten is echt heel lekker en Lucy en ik hebben het echt heel gezellig samen.

Na lunch gaan we op zoek naar het fort/kasteel, wat nogal een uitdaging blijkt. Met behulp van ons 'geweldige' gevoel voor richting en een paar behulpzame locals vinden we het dan toch. Er is gratis toegang, maar dan moeten we wel op de paden blijven. Hier blijken we niet zo goed in te zijn, dus raken we op de een of andere manier verdwaald en komen we bij de torens uit aan de buitenkant van de ene muur, maar nog wel binnen de andere muur. Hoe we daar gekomen zijn? Van de paden af gaan... We hebben er in elk geval wat koele foto's gemaakt en hebben toen sneaky de weg terug gevonden, want hier mochten we echt niet zijn.

Eenmaal uit 'the old town', gaan we het nieuwere gedeelte van Skopje ontdekken. De standbeelden zijn hier trouwens  gigantisch en bevatten allemaal een soort water element. Dit is net zo in het nieuwere gedeelte, waar een gigantisch standbeeld staat van Alexander de Grote. Verder is er in het nieuwe gedeelte niet zoveel (op winkels enzo na), naast een soort mini museum over Mother Theresa, die blijkbaar in Skopje geboren is. Ik weet dat ze alles deed omdat ze geloofde dat god het van haar vroeg, maar het is echt heel inspirerend hoe onbaatzuchtig deze vrouw was, zorgt ervoor dat je zelf ook een beter mens wilt zijn.

Later nemen we de bus naar het grootste kruis (zo'n kruis die te maken heeft met het christendom) in Europa. Het eerste deel moet met de bus en daarna kan je met een kabelbaan de berg op. Ik weet dat we eigenlijk daar zijn voor het kruis, maar het uitzicht vanaf daar boven is veel indrukwekkender. Lucy en ik genieten ontzettend en het is fijn om een keer iemand die je al kent te kunnen vragen of ze een foto van je kunnen nemen in plaats van een vreemde.

Eenmaal weer beneden gaan we naar de winkel om de ingrediënten voor pasta peso te kopen, aangezien ons hostel een keuken heeft. Een snelle pasta, een gesprekje met een meisje uit Australië en de nieuwe kamergenoot later ga ik naar bed, want ik ben helemaal af.

De dag erna gaan we naar Matka Canyon, waar je vanaf Skopje gewoon met de bus heen kan voor ongeveer een euro, ook al is het een uur rijden. We nemen eerst een boot tour naar een druipgrot een stuk verder in de canyon. De grot is leuk omdat de man die de rondleiding geeft verteld wat hij ziet in de stenen, maar is niet zo gaaf als het leek op de foto's. Misschien komt dat omdat ik in Italië al naar zoveel druipgrotten geweest ben.

Eenmaal terug huren we voor een uur een kajak, waar ik al een hele tijd zin in had! Dat was echt heel erg leuk en relaxed! De natuur was echt heel mooi, Lucy een gezellige lady en t was gewoon heel fijn. Erna deden we nog even een drankje in het cafeetje daar. Toen was het tijd om de bus terug te nemen, aangezien ik nog geen souvenir had gekocht (ik koop in elk land een patch, die ik later op een spijkerjasje ga (laten) naaien) stapten we een halte eerder uit en gingen we daarna ergens eten.

Terug van het eten ging ik op tijd slapen, want ik moest die nacht al om kwart voor vier opstaan, zodat ik de trein naar Thessaloniki (daar moest ik heen om naar Athene te kunnen) kon halen. Op naar Griekenland!

Bovenste bed in de trein.

Foto van bij de 'illegale' kant van de toren.

Als je goed kijkt zie je mij rechts onder staan, zo groot is dat kruis dus ja.

Kajakken.