Penang & Langkawi #Reisblog16

Helemaal nat geregend.

Eenmaal aangekomen in Penang moeten we (de twee Israëlische jongens en ik) een goedkope taxi zien te vinden naar ons hostel. Op het busstation komen we een Duitse jongen tegen. We vragen hem om mee te gaan met de Grab (een goedkope taxi) die we hebben besteld. Met z’n vieren delen scheelt namelijk weer. Hij moet wel naar een andere locatie, maar da’s oké.

Na ongeveer 25 minuten zijn we bij het hostel. Er is alleen niemand bij de receptie. Na ongeveer tien minuten wachten, loopt er dan toch iemand binnen. We hadden niet geboekt, dus het is hopen dat ze nog drie plekjes hebben. Gelukkig is dat het geval en hoeven we niet nog een keer te verhuizen. Penang staat bekend om het goede eten, dus wanneer we opzoek gaan naar avondeten hebben we hoge verwachtingen. Het valt alleen een beetje tegen.

Wanneer we in Little India lopen, wil ik graag iets te eten kopen waarvan ik denk dat het vers gemaakt word, maar wanneer ik eentje krijg die er al ik weet niet hoe lang ligt, wil ik hem toch liever niet. Ik heb het eten nog niet eens uit zijn handen gepakt en vraag of ik mijn geld terug mag, maar hij weigert. Zegt dat ik het al aangeraakt heb (hij heeft het nog vast..). M’n geld wil die niet terug geven, maar het is handig dat ik met die twee gozers ben.

Ik voel me wel een beetje ongemakkelijk wanneer het allemaal nogal agressief word, niet per se fysiek, maar veel dreigementen zijn er wel. Uiteindelijk krijg ik mijn geld terug zonder echt ‘gevaar’. De sfeer is alleen wel een beetje verpest door deze hele gebeurtenis, dus we gaan terug richting het hostel.

Op de terugweg komen we ineens Kim tegen, die uit de bus naar Cameron Highlands. Zij was daar al wat eerder weg te gaan om nog een extra stadje mee te pakken, maar wat een toeval! Ze is falafel aan het eten en het eerste wat ze zegt is: "Ik had niet verwacht jullie hier op mijn eerste avond tegen te komen!"We gaan er even bij zitten. Blijkbaar doet ze op het moment een pubcrawl, maar wou ze even wat eten. Wel heel grappig.

Kim gaat verder met d’r pubcrawl, Yoav gaat mee, maar Alon en ik gaan naar het hostel. Ik heb namelijk geen zin om uit te gaan. De volgende ochtend huur ik samen met Yoav en Alon een scooter. Zij willen allebei graag rijden, dus ik zit achterop. We zouden naar meerdere plekken gaan, maar we eindigen ergens op een strand. In de zee bij Penang kan je niet zwemmen, vanwege een of andere dodelijke kwal, maar we spelen frisbee en chillen gewoon.

Wanneer het erop lijkt dat het bijna gaat regenen, besluiten we terug te gaan naar het hostel. We maken echter nog een stop bij de streetart in Georgetown (waar wij ook verblijven). Net als we aankomen barst de lucht echter open, dus we schuilen even en bekijken dan de vele muurschilderingen van Penang. De jongens zijn alleen niet zo geïnteresseerd, dus erg lang zijn we er niet.

We spreken af om samen met Kim ergens te gaan avondeten, waar ik blij om ben. Begrijp me niet verkeerd, het zijn hele aardige jongens, maar ze zijn best wel intens. We vinden een ander straatje met streetfood en deze valt gelukkig wel in de smaak. Kim kan in haar hostel elke avond een gratis drankje halen, dus we gaan met Kim mee naar haar hostel.

Ik weet niet precies hoe het gebeurd, maar we besluiten mee te gaan op een pubcrawl. We beginnen bij een ander hostel, genaamd ‘tipsy tiger’. Wanneer ik binnen kom zie ik mensen het spel stressen spelen. Dat is een spel wat we ook op scouting veel spelen en ik zeker een fan van ben. Het meisje achter de bar is het een andere jongen aan het leren. Het meisje moet even haar werk doen, dus ik raak met de gast, Daniël, aan de praat.

Daniël is net naar de wc als het meisje terug komt om verder te spelen, dus ik ga in zijn plaats. Zij heeft alleen iets andere regels dan ik gewend ben, dus dat is even omschakelen. Het is een spannende wedstrijd, maar helaas moet ik vertellen dat zij gewonnen heeft. Erna worden we gevraagd om beerpong te spelen. Ik zit in een team met Daniël. Normaal ben ik super slecht in beerpong, maar die avond scoor ik als een malle. Ik gooi vier keer raak, waarvan eentje dubbel, dat betekend dat Daniël die eerst raak had gegooid en ik hem in dezelfde beker gooide (dus dan moeten de tegenstanders drie bekers drinken in plaats van één).

We winnen, dus zijn we door naar de volgende ronde. Het is even wachten, dus Kim en ik besluiten tussendoor even falafel te kopen. Als ik terugkom is het tijd voor de volgende ronde, die we helaas verliezen. Na beerpong gaat iedereen naar de volgende bar, genaamd GeorgeBar. Daar dansen we zonder schoenen en hebben we gewoon een goede tijd.

De volgende ochtend vragen de jongens wat ik die dag ga doen, ik heb niet echt plannen, behalve dat ik vandaag het stadje zelf wat meer wil ontdekken. De jongens huren weer een scooter, dus ik ga met Kim lekker op pad door de stad. We spreken af bij een museum over een heilig vrouwtje en lopen de rest van de middag gewoon lekker rond. Voor lunch ploffen we neer bij een Indisch restaurant, waar Kim iets besteld wat echt heel vies blijkt te zijn. Het is een roti, waarvan we dachten dat er paprika in zou zitten, maar er zit een soort van jelly in. Goor.

In little India zoekt Kim een kapper. Die vinden we, alleen zijn we na de knipbeurt niet heel blij dat we dat gedaan hebben. Het is, hoe zeg je dat lief, niet helemaal gelukt. Maarja. Beneden nemen we een henna, waar Kim wel blij mee is, maar ik niet echt. Ik vertrouwde de vrouw toen ze zei: ‘ik weet precies het design voor jou.’ En toen kreeg ik een dromenvanger. Zo cliché.

We lopen naar Kims hostel, maar onderweg komen we een massage ding tegen. We kunnen het niet weerstaan en nemen een massage. Een pamper dagje. Na de massage gaan we echt naar het hostel, waar ik Kims haar fix. Ik denk dat ik nu ook kwalificeer als kapper. Het is in elk geval beter dan dat andere vrouwtje had gedaan, denk ik. Kim is tevreden en ik vond het leuk om te doen. Kims hostel heeft een zwembad en ik mag van één van de meiden daar een bikini lenen, dus ga ik even lekker zwemmen.

Ik ga nog ergens wat eten met Kim en daarna ga ik terug naar mijn hostel, waar ik even rustig een boek lees en wat dingen uitzoek op mijn computer. Over studeren. Ik zit er namelijk aan te denken om misschien in het buitenland te gaan studeren. Wat weet ik alleen nog niet. Nadenken over studeren geeft me alleen hoofdpijn, dus al snel ga ik slapen.

De volgende dag ga ik met de ferry naar Langkawi. Ik loop wat rond terwijl ik wacht. Er gebeurd ’s ochtend niet zoveel. Eenmaal in Langkawi moet ik op zoek naar wifi, want ik weet nog niet waar ik ga slapen. In Starbucks zoek ik het uit, waarna ik een taxi neem. Als ik aan kom, is het hostel alleen dicht. Ik eindig in het hostel ernaast, wat niet meer is dan een grote slaapzaal.

Er is niemand, op de twee eigenaren na (twee mannen van ongeveer 60). Ze nemen me mee avondeten en daarna op een of andere pubcrawl die ze zelf bedacht hebben. We halen een meisje op bij de boot en zij gaat ook mee.  Ik word meegenomen naar allemaal verschillende barretjes en de gekste plekjes. Het is een erg bijzondere avond, maar ik heb het wel leuk.

De volgende ochtend besluit ik dat ik echter niet in dit hostel wil blijven. Ik heb wat meer contact nodig en het is super ver weg van alle dingen die te doen zijn. Ik neem een taxi naar het ‘centrum’. Het is alleen Iron Man (een triathlon), dus het duurt een eeuwigheid, maar dat maakt niet uit. Als ik m’n spullen heb gedropt ga ik naar het strand, waar ik wat lees en gewoon even chill. Wanneer ik terug kom bij m’n hostel, kom ik een meisje tegen waar ik kort mee gepraat had in de ferry.

We kletsen wat en besluiten samen ergens te gaan avondeten. Tijdens het eten begint het ineens te stort regenen, maar wanneer we klaar zijn is het nog niet over. Gelukkig worden we gered door een van de jongens van de eettent, die ons een paraplu leent, als we hem maar wel weer komen terug brengen. Zo goed als droog komen we aan bij ons hostel waar we de regen uitzitten. Daarna gaan we lekker een strandwandeling maken, super romantisch. Erna praten we nog wat en ook vragen we de gast achter de receptie om tips, want de volgende dag willen we een scooter huren.

We staan rond acht uur op zodat we de hele dag hebben om te verkennen. De eerste stop is een waterval genaamd ‘sevenwells’. Het verhaal er achter is dat er vanwege de waterstromen zeven natuurlijke ‘baden’ zijn ontstaan. Ze zitten allemaal op verschillende hoogtes, maar dat is de reden. Om er te komen moet je eerst een hele lange steile trap omhoog klimmen en ondertussen kan je nog een super gave waterval beklimmen, wat wij natuurlijk wel gedaan hebben.

Ik moet toegeven, ik vond vooral die waterval heel indrukwekkend. Daarbij zag ik vanaf daar twee super gave vogels (ik zal de foto die ik gemaakt heb in de blog zetten). Wat ook leuk was is dat je via de stenen een soort van in de baden kon glijden, vanwege het stromende water. De volgende stop is de skybridge, een brug ergens super hoog in de bergen gemaakt van glas. Het blijk echter al snel dat je geen individuele ticket kan kopen om alleen de skybridge te bezoeken en een combinatie ticket is ontzettend duur. Daarbij zijn ze net de skybridge aan het sluiten wanneer wij aankomen, omdat ze bang zijn voor slecht weer.

De conclusie is dat we maar gewoon verder gaan, want ja, we gaan geen twintig euro betalen voor een brug die gesloten is voor onbepaalde tijd. Op onze scooters gaan we op pad naar ‘skull beach’. Vanaf het strand kan je een eiland van Thailand zien, welk eiland precies weet ik niet, maar ik geloof Ko Tarutao. Het verhaal is dat dat eiland vroeger een gevangenis was en dat mensen probeerden te ontsnappen door naar Langkawi te zwemmen. De schedels van de mensen die het niet overleefd hadden zouden dan aanspoelen bij ‘skull beach’, vandaar.

Als het al waar is, merk je er nu in elk geval niks meer van. De reden dat wij graag naar dit strandje wilden is dat hier minder visluis is dan de rest van het eiland. Visluis zijn een soort vlooien in het water die in principe niks doen, behalve dat als ze je aanraken ofzo het niet erg aangenaam voelt. Op skull beach relaxen we een tijdje. We zien adelaars en een of andere gekke rups.

We liggen allebei gewoon even ons eigen ding te doen wanneer drie jongens naar ons toe lopen. Het eerste er gezegd wordt is oprecht lachwekkend, namelijk: “Hi, are you guys locals here?” Dit vraagt ie aan twee blonde meisjes in een gewone bikini (Langkawi is redelijk streng moslim dus de meeste vrouwen zijn meer bedekt). Daarbij is skull beach echt een locals strand, dus wij zien er echt totaal niet uit als locals. Gekke jongens. We praten even met ze en daarna gaan ze ervandoor om wat te eten.

Niet veel later gaan ook wij ervandoor. Martine (het meisje uit Noorwegen, m’n roomie) maakt wanneer we net op onze scooter zitten om weg te rijden de opmerking: “We zijn wel echt lucky met het weer, het heeft nog geen één keer heftig geregend.” Martine, WAAROM? Nog geen vijf minuten later barst het open. Binnen enkele minuten zijn we zeiknat, dus we besluiten maar gewoon door te rijden. Na een tijdje stoppen we ergens voor een kop thee en wanneer we weer op de scooter stappen is het droog. We juichen echter iets te vroeg, aangezien het al vrij snel weer begint te regenen. Ach, we zijn toch al nat.

We eten nog ergens maar zijn na anderhalf uur dan eindelijk toch terug in Cenang, waar we verblijven. De scooters worden terug gebracht en dan is het tijd om die doorweekte kleren uit te doen en een warme douche te nemen. We rusten even uit, maar besluiten daarna een drankje te doen op het strand. Twee Duitsers (Luca en Nadine) zijn op zoek naar een plekje om te zitten, dus nodigen we ze uit. Al snel sluiten meer mensen zich bij ons groepje aan. Een Zweeds meisje die Martine kent en Kim (weten jullie nog, uit Penang?) die ook in Langkawi is had me een berichtje gestuurd waar ik was. Kim neemt nog een vier mannen met d’r mee, uit d’r hostel.

Met z’n allen hebben we een mega gezellige avond, alleen Martine gaat al vroeg weg. We spelen spelletjes op het strand, praten, kijken naar de golven. Ik vind het echt super leuk om Kim weer te zien! Met Nadine en Luca kan ik het ook echt super goed vinden en tis echt heel erg nice. Heel vredig. Het is uiteindelijk een uur of vier voordat ik op bed lig, nice.

De volgende ochtend ga ik samen met Luca en Nadine ontbijten. Zij gaan vandaag switchen van hostel, wat dichter bij de ferry. Na het ontbijt gaan zij uitchecken en verhuizen, dus ga ik voor een strandwandeling. Na ongeveer anderhalf uur loop ik terug naar m’n hostel, waar ik de rest van de middag eigenlijk Netflix. Gewoon, lekker relaxen. Ook pak ik m’n tas alvast in, want het is tijd weer verder te gaan.

Op 29 oktober gaat de wekker mooi op tijd, want om 9.30 ga ik samen met Marine en het Zweedse meisje met de ferry naar Thailand. Om half negen gaan we met de taxi naar het ‘station’, waar we ontbijten en dan haasten naar de ferry. Gelukkig gaat het allemaal soepeltjes, met wat obstakels, en kan ik Maleisië vredig verlaten, Thailand, here I come.