Koh Phi Phi & Khao Sok #Reisblog18

De boot naar PhiPhi verloopt zoals gewoonlijk soepel. Om het eiland op te mogen moet je een milieu

toeslag betalen, omdat al die boten niet heel goed zijn. Als ik dat gedaan heb, begint het lopen naar mijn hostel. Ik moet toegeven, het stadje van PhiPhi is net een soort doolhof. Allemaal kleine straatjes en weet ik het niet. Het vinden van mijn hostel is dan ook niet de makkelijkste zaak, maar met wat hulp van een paar locals vind ik via het strand mijn huisje voor de komende twee nachten.

Jullie horen het goed, via het strand. Stones (het hostel) zit letterlijk aan het strand.  Dat is aan de ene kant super vet, aan de andere kant… Een beetje zanderig. De kamer is in principe schoon, maar je kan het gewoon niet helpen om zand mee naar binnen te nemen. Voordat ik de rest van het stadje een beetje ga verkennen, heb ik even wat rust nodig. Sinds Gili T heb ik het namelijk niet meer zo op boten.

Nadat ik even wat tijd heb genomen voor mezelf is het tijd om vrienden te gaan maken. Koh Phi Phi is namelijk een feest eiland en ik heb nou niet bepaald zin om alleen te feesten. Gelukkig blijkt het niet erg moeilijk. Ik zit nog maar net ergens op een muurtje wanneer ik een luide groep meiden ontmoet. Al snel wordt ik meegenomen om mijn eerste bucket ooit te halen. Dat is letterlijke een klein emmertje met alcohol erin. Daar betaal je dan vier en een half euro voor, maar voor de rest van de avond heb ik geen drankjes meer nodig.

We zoeken ergens wat te eten en wanneer we weer terug zijn bij het strand zijn de vuurshows al gaande. De vuurshows zijn oprecht echt heel erg gaaf, het is een soort van gevaarlijk circus bijna. Er wordt gebalanceerd, er worden piramides gemaakt, een man is aan het koorddansen terwijl hij trucjes doet met vuur op het einde worden er zelfs mensen in stoelen gezet en worden er sigaretten aangestoken! Dat klinkt niet heel spannend, maar al zou ik roken zou ik me daar niet voor vrijwillig stellen.

Na de vuurshow is het echter tijd voor het leuke gedeelte van de avond, namelijk… TOUWTJESPRINGEN! Inmiddels is de bucket bijna leeg en ben ik toch echt wel een beetje aangeschoten, dus ik sta te springen (haha Paulien super goede woordgrap wow). Touwtjespringen brengt me meteen terug naar ‘die goede oude tijd’ van de basisschool. In, spin, de bocht gaat in, uit, spuit, de bocht gaat uit! En wat voel ik me koel, totdat de jongens van de vuurshow ineens opdrukkend gaan touwtje springen en weet ik veel wat voor andere trucs ze nog doen.

Helaas, maar gelukkig, komt touwtje springen tot een eind. Mijn voeten zijn inmiddels niet meer helemaal heel, maar het is zo leuk! De volgende activiteit ligt alleen niet binnen mijn talenten, namelijk limbodansen. Nee, dat is niet mijn sterke kant. Ik heb geen idee hoe mensen hun rug zo ver kunnen buigen, maar ik ben een blije toeschouwer. De vrienden die ik had gemaakt ben ik tegen deze tijd kwijt, dus wanneer ik mensen vrolijk op het strand zie dansen ben ik maar al te blij om ze te vergezellen.

Al snel ontstaat er een ontzettend leuke sfeer waarbij we elkaar dansen leren uit het land waar we vandaan komen. Dan is het mijn beurt en dan heb je twee problemen. Eén, ik kan niet dansen en twee, wat ga ik ze leren, de kabouter dans? Naar mijn weten hebben wij geen vet gave sexy dansen zoals de Spanjaarden en blijkbaar ook de mensen uit Israël. De enige oplossing is ze de ramenwasser leren en wat hebben we gelachen. Ik dans met ze tot ‘diep’ in de nacht, tot een uur of twee/drie en dan is het toch wel tijd om naar bed te gaan. Onderweg naar bed was ik m’n voeten schoon van al het zand, poets ik m’n tanden en dan plof ik compleet uitgeput m’n bed in. Koh Phi Phi is gekte.

De volgende ochtend word ik rond negen uur wakker en ik voel me eigenlijk best wel heel goed. Ik besluit die dag wat rond te lopen in het stadje van Koh Phi Phi, maar voornamelijk om gewoon lekker op het strand te liggen en een boek te lezen. Al snel ervaar ik die ochtend iets vreemds. Ik zit gewoon lekker bij een tafeltje m’n boek te lezen als een groepje van vier een eindje verderop gaat zitten. Twee wat oudere jongens en twee wat jongere meiden.

Het is inmiddels half tien en het eerste wat de twee jongens doen is een fles vodka openen en een pilletje plat drukken om die vervolgens op te snuiven. Mmh.. Oke… Ook de meiden lijken nogal verwilderd. Wanneer de jongens weg zijn besluit ik te proberen deze meiden te bevrienden. Al snel blijkt dat ze ook uit Nederland komen en de zelfde leeftijd zijn als ik. Ze heten Sylke en Myrte. Niet veel later kom ik erachter dat de jongen ritalin snoof. Geen idee wat het  met je doet als je het snuift, maar dat lijkt me nou niet de beste manier om je dag te starten.

De rest van de dag ben ik met Myrte en Sylke. We spelen wat kaartspellen, lezen allemaal een boek, zwemmen in zee. Gewoon echt een typische stranddag zal ik maar zeggen. Wat af en toe ook mag denk ik dan maar. Het boek heeft me helemaal te pakken en die lees ik dan ook uit, ook al is het einde nogal frustrerend, maar ach, dat gebeurd denk ik maar. Het boek heet normal people en ik ben compleet flabbergasted.

Rond zeven uur ga ik samen met Sylke en Myrte ergens eten, waarnaar het weer tijd is voor feest. Het begin van de avond is bijna het zelfde als de avond ervoor, maar later op de avond gaan we naar een barretje met life muziek. Er is alleen niemand aan het dansen, dus dat is mijn quest. Mensen aan het dansen krijgen. Gelukkig is het niet te moeilijk met mijn charmante manipulatie skills en al snel is er beweging in de bar. Nadat ik mijn quest heb volbracht, dans ik nog even, maar niet veel later ga ik lekker naar bed, want de volgende ochtend is het tijd om het feest eiland te verlaten en naar Khao Sok te gaan.

De reis naar Khao Sok begint vroeg en het is dan ook een lange reis. Ik moet eerst de pond terug naar het vaste land, een uur wachten, om vervolgens zo’n vijf uur in een minivan te zitten. Tegen de tijd dat ik aankom is het ongeveer zes uur ’s avond en ben ik gesloopt. Je verwacht het misschien niet, maar al dat stil zitten is echt vermoeiend. Gelukkig word ik vanaf de bushalte gratis naar mijn hostel gebracht, een service die bijna elke accommodatie hier heeft.

Aangekomen in het hostel begint de standaard check in procedure (m’n paspoort nummer weet ik inmiddels uit m’n hoofd), daarna word ik naar mijn kamer gebracht. Het is een vierpersoonskamer, wat best wel een luxe is en de bedden zijn zoooo comfortabel! Heerlijk. Toch krijg ik mezelf uit bed om beneden in het restaurant te gaan eten. Ik bestel yellow curry, die erg goed in de smaak valt. Ik had al wel eerder yellow curry gehad maar er zit altijd verschil in de kwaliteit.

Khao Sok is bekend vanwege het prachtige nationale park dat het huist. Het is een gigantisch park vol water en grote rotsen, wat op zich niet heel indrukwekkend klinkt, maar ik ben verkocht. De tour is duur, maarja ,dat is niet anders, met maar een keer. Na de tour geboekt te hebben kan ik de rest van de avond lekker rusten.

Ook op vijf november begint te dag vroeg. De kans is groot dat ik om acht uur word opgehaald en dus moet ik dan wel klaar zijn. Ontbijt is helaas niet inbegrepen, maar het is in het restaurant niet duur en dus wel handig om daar vast lekker te ontbijten. Om acht uur is het dan zo ver, het minibusje verschijnt. We doen er nog zeker een half uur over om alle andere mensen op te halen en daarna is het ook nog een uur rijden.

Eenmaal aangekomen worden we direct geschockeerd. Zodra we uit het busje stappen zien we namelijk een gigantische vis van zo’n twee meter! Het kan geen haai zijn, want ze hebben het hier in het meer gevangen en dit is zoetwater. Het kost vier mannen om de vis op de weegschaal te krijgen en volgens mij zit ie tegen de 200 kilo aan. Ja, zeker een grote vis. Later kom ik erachter dat het een catfish is.

Vervolgens is het tijd om naar de boot te gaan. De bestaat uit een boottocht door het park, naar de plaats waar we lunch hebben, lunch, een jungle trekking en er is tijd om even te kanoën. Ook worden we natuurlijk weer met de boot terug gebracht. Als we wat verder in het park komen snap ik wel dat mensen hier zo enthousiast over zijn. Het is prachtig. Ik zal wat foto’s bijvoegen zodat jullie een beetje een indruk kunnen krijgen.

Aangekomen bij de lunch plek wordt lunch al snel geserveerd. Een klein dingetje is dat de lunch voornamelijk uit vis gerechten bestaat en ik daar niet zo’n fan van ben, maar oke, ik red me wel. Na de lunch is het tijd voor de jungle trek. We worden eerst met de boot verder de bush bush in gevaren om vervolgens uit de boot te springen en op pad te gaan.

Inmiddels heb ik een soort van vrienden gemaakt met twee Nederlandse koppels. Eentje net zo oud als mijn ouders (mam, pap, zo’n jungle trek niet wat voor jullie?) en eentje ergens in de dertig. Dus onderweg naar de grot waar de trek heen gaat wordt er veel gekletst. Wat ik misschien niet helemaal had zien aankomen is hoe nat we gingen worden. Je loopt in de rivier (we worden gewaarschuwd om elke keer na een stuk rivier te checken voor bloedzuigers…!) en het pad is super modderig. De heenweg gaat voorspoedig, geen bloedzuigers en niet uitgegleden.

Na ongeveer een uur zijn we bij de grot, waar je ook naar binnen kan. Het water is koud en komt ongeveer tot je borst, maar we zien wel allemaal diertjes! Een blauwe krab met allemaal eitjes, padden, vleermuizen en gewoon in zo’n grot zijn is best wel koel. De terugweg van de trek verloopt helaas wat minder voorspoedig. Nog steeds geen bloedzuigers, maar ik val twee keer. Een keer door een glad stuk in de modder en een keer in de rivier, waar ik twee mooie littekens op m’n hand aan over heb gehouden.

Terug bij de boot worden we terug gebracht en is er de tijd om te kanoën. Ik ben de enige die de kans grijpt en even geniet van de volledige stilte die je om je heen hebt als je een eindje verder weg vaart. Heerlijk. Dan is het toch echt tijd om met de boot terug te gaan, alleen begint het ineens te regenen. Shit man! Gelukkig vond de guide mij leuk en word ik uitgenodigd om onder het afdakje te zitten, waarnaar ik een ring van een soort hout in m'n handnen krijg gedrukt. Die heeft hij net zelf gevlochten en krijg ik cadeau, leuk!

Het is vijf uur als we weer aankomen bij de ‘haven’. Iedereen wordt snel het minibusje weer ingedrukt want iedereen moet nog afgezet worden etc. Tegen zeven uur is het dan toch zo ver en wordt ook ik veilig afgezet. De eerste prioriteit is een warme douche. Zo gezegd zo gedaan. Lekker warm aankleden want het is hier ’s avonds best wel heel koud en dan is het tijd voor mijn avondeten. Als een echte Nederlander besluit ik weer de yellow curry te nemen omdat ik weet dat die lekker is  en duik ik vervolgens heerlijk mijn warme bed in.

De volgende ochtend is het tijd om met de lokale bus (want dat is super veel goedkoper) naar Surat Thani te gaan, want vanaf daar ga ik de boot nemen naar Koh Samui.